Tag Archive inwazyjne gatunki obce

Bybarszcz.edu.pl

Lista inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla Unii – rośliny

Stan prawny i stan wiedzy na 15.9.2022 r.
Gatunki występujące w Polsce dziko bądź w uprawie zostały zaznaczone grubszą czcionką.

  • Acacia saligna (Acacia cyanophylla)
  • Ailanthus altissima – bożodrzew gruczołowaty
  • Alternanthera philoxeroides
  • Andropogon virginicus
  • Asclepias syriaca – trojeść amerykańska
  • Baccharis halimifolia
  • Cabomba caroliniana – kabomba karolińska
  • Cardiospermum grandiflorum
  • Celastrus orbiculatus – dławisz okrągłolistny*
  • Cortaderia jubata
  • Ehrharta calycina
  • Eichhornia crassipes – eichornia gruboogonkowa
  • Elodea nuttallii – moczarka delikatna
  • Gunnera tinctoria – gunera brazylijska
  • Gymnocoronis spilanthoides – gymnokoronis dębolistny
  • Hakea sericea
  • Heracleum mantegazzianum – barszcz Mantegazziego
  • Heracleum persicum – barszcz perski
  • Heracleum sosnowskyi – barszcz Sosnowskiego
  • Humulus scandens – chmiel japoński
  • Hydrocotyle ranunculoides – wąkrotka jaskrowata
  • Impatiens glandulifera – niecierpek gruczołowaty
  • Koenigia polystachya
  • Lagarosiphon major – lagarosyfon wielki
  • Lespedeza cuneate (Lespedeza juncea var. sericea)
  • Ludwigia grandiflora
  • Ludwigia peploides
  • Lygodium japonicum – wężówka japońska
  • Lysichiton americanus – tulejnik amerykański
  • Microstegium vimineum
  • Myriophyllum aquaticum – wywłócznik brazylijski
  • Myriophyllum heterophyllum – wywłócznik różnolistny
  • Parthenium hysterophorus – partenium ambrozjowate
  • Pennisetum setaceum – rozplenica szczecinkowata
  • Persicaria perfoliata
  • Pistia stratiotes – pistia rozetkowa*
  • Prosopis juliflora – jadłoszyn baziowaty
  • Pueraria montana – opornik łatkowaty
  • Rugulopteryx okamurae
  • Salvinia molesta (Salvinia adnata) – salwinia uciążliwa
  • Triadica sebifera (Sapium sebiferum) – smokrzyn łojodajny

Lista inwazyjnych gatunków obcych stwarzających zagrożenie dla PL – rośliny

Stan na 15.9.2022 r.
Gatunki występujące w Polsce dziko bądź w uprawie zostały zaznaczone grubszą czcionką.

  • Azolla filiculoides – azolla drobna (karolińska)
  • Crassula helmsi – grubosz Helmsa
  • Echinocystis lobata – kolczurka klapowana
  • Impatiens capensis – niecierpek pomarańczowy
  • Reynoutria japonica – rdestowiec japoński (ostrokończysty)
  • Reynoutria sachalinensis – rdestowiec sachaliński
  • Reynoutria x bohemica – rdestowiec czeski (pośredni)
  • Spartina anglica
  • Ulex europaeus – kolcolist zachodni
Bybarszcz.edu.pl

Co łączy łubin trwały z barszczem Sosnowskiego?

Na pewno każdy z nas przynajmniej raz w życiu widział piękne kwitnące łubiny. Zazwyczaj rosną gdzieś przy polach, na łąkach lub na poboczach dróg. Co łączy ten gatunek z barszczem Sosnowskiego i czy tych roślin też powinniśmy się bać?

Inwazyjny obcy

Łubin trwały tak jak kaukaskie barszcze należą do inwazyjnych gatunków obcych, czyli mówiąc najprościej tych, które:

  • człowiek celowo lub przypadkiem wprowadził do środowiska, gdzie wcześniej nie występowały w naturze,
  • w konsekwencji zastania na nowym terenie bardzo sprzyjających warunków gatunki te zaczęły się do tego stopnia rozmnażać, że wypierają rodzime rośliny.

Obecnie łubin trwały jest rozpowszechniony w całym kraju, a na wielu stanowiskach występuje masowo (mapa zasięgu łubiny trwałego w Polsce).

Amerykanin w Polsce

Choć łubin jest drobniejszy niż kaukaskie barszcze, tak jak one należy do roślin zielnych. Może dorastać nawet do 1,5 m wysokości, a atrakcyjne fioletowe kwiatostany sprawiają, że gatunek ten ma wielu zwolenników.

Do Polski został sprowadzony z Ameryki Północnej, jako roślina ozdobna (tak jak barszcz olbrzymi), a także jako pasza dla zwierząt (jak barszcz Sosnowskiego) i nawóz zielony. Podobnie, jak inne inwazyjne gatunki „uciekł” z uprawy – pierwszy raz poza nią został zaobserwowany w drugiej połowie XIX w. Od tamtego czasu rozprzestrzenia się w zasadzie bez ograniczeń. Pojedyncza roślina może wytwarzać od kilkuset do ponad dwóch i pół tysiąca nasion, co daje jej całkiem niezły potencjał inwazyjny. W stanie dzikim jest może tworzyć rozległe płaty, wypierając inne gatunki roślin zielnych i gruntownie zmieniając skład i strukturę roślinności. W zbiorowiskach roślinnych z dużym udziałem łubinu zauważalna jest zwykle obniżona różnorodność gatunkowa.

Łubin rozprzestrzenia się zwłaszcza na siedliskach przekształconych przez człowieka, takich jak odłogi, przydroża, tereny ruderalne, a z nich przedostaje się na siedliska półnaturalne, jak różnego typu zbiorowiska trawiaste, okrajki i ziołorośla.

Ciekawostki

Dawniej łubin trwały był podsiewany jako roślina pokarmowa dla dzikich zwierząt. Tego typu działania były przyczyną ekspansji gatunku na obszarach leśnych, m.in. w Puszczy Białowieskiej. W dolinach rzecznych nasiona łubinu trwałego mogą być przenoszone przez wody.

Gatunek w zróżnicowany sposób wpływa na liczebność i bogactwo gatunkowe owadów, a pośrednio na możliwości zapylania i sukces reprodukcyjny innych roślin. W miejscach z obfitym występowaniem łubinu trwałego może dochodzić do spadku ogólnej liczebności stawonogów, nawet o ok. 45%. Dotyczy to w szczególności chrząszczy, muchówek, motyli i mrówek. Jednak liczebność trzmieli, które należą do głównych zapylaczy gatunku, może zwiększać się w zbiorowiskach z udziałem łubinu trwałego nawet dwukrotnie. Dzięki temu ułatwione jest też zapylanie innych gatunków roślin odwiedzanych przez te owady.

Działania zaradcze

Choć łubin nigdy nie był celowo i systemowo zwalczany, warto zadbać, by nie rozprzestrzeniał się zwłaszcza tam, gdzie jeszcze dziko nie występuje. Jak tego dokonać? Przede wszystkim nie sadźcie go w swoich ogrodach, tylko zastąpcie innymi rodzimymi gatunkami. Świetnie w tym zadaniu sprawdzą się np. orlik pospolity, czy ostróżka trwała. Więcej ogrodowych inspiracji znajdziesz tu).

Co prawda łubiny nie mają negatywnego wpływu na zdrowie ludzi, ale jeśli już występują w twoim ogrodzie lub okolicy ze względu na ich oddziaływanie na środowisko naturalne zadbaj o to, by się nie rozprzestrzeniały:

  • obcinaj kwiatostany zanim rośliny wydadzą nasiona,
  • tam, gdzie łubinu jest dużo, stosuj regularne koszenie (2x w roku przez 3-5 lat) – oczywiście przed wydaniem nasion,
  • koszenie na dużych powierzchniach można zastąpić wypasem zwierząt hodowlanych.

Więcej informacji na temat łubinu trwałego, a zarazem źródła danych z artykułu, znajdziecie tu: